Γνώρισα το Νικόλα το 96 στο Αμβούργο που τραγούδησε στο Thalia theater σε μια παράσταση, που ήταν μέρος της μεγάλης αντιναζιστικής πρωτοβουλίας και είχαν έλθει καλλιτέχνες παγκόσμιας ακτινοβολίας.
Το προηγούμενο βράδυ έγινε μια μικρή πρόβα...ο Νικόλας βγήκε με το μπαγλαμαδάκι του ο Στίνγκ με την κιθάρα του και ο Μπόνο με τους U2 επίσης.
Μετά την πρόβα, σε ένα τραπεζάκι του φουαγιέ ,είδα τον Νίκο να σιγοπαίζει και τον Μπόνο να εχει σκύψει επάνω στο μπαγλαμαδάκι....πλησίασα κάθισα αμίλητος δίπλα τους να απολαύσω την σκηνή...
Σε λίγο γίναμε μια πολύ μεγάλη παρέα....αλλά όλοι αμίλητοι.....
Πέρασε η πρώτη ώρα και ο Νικόλας άρχισε να τραγουδά λέγοντας στον Μπόνο , this is only for you... αλά κάποια στιγμή , δεν ξέρω πως έγινε και ενώθηκαν οι φωνές τους ,δεν κατάλαβα πως ενώθηκαν τα Ελληνικά με τα Αγγλικά , δεν θυμάμαι πόσα τσιπουράκια κατέβασα από το μπουκάλι του Νικόλα και ούτε βέβαια πως ξημέρωσε τόσο γρήγορα.
Από τότε ταξίδεψα πολλές φορές και σε πολλές πόλεις της χώρας μας για να τον ακούσω και πάλι από κοντά.
Τον Νικόλα με το μπαγλαμαδάκι του,το κόκκινο μαντήλι στο λαιμό, την ζεστή και σπάνια φωνή του και τον στίχο του που άλλες φορές με ξαλάφρωνε και άλλες με προβλημάτιζε...
Δεν θέλω να πιστέψω ότι έφυγε ο Νικόλας μας... αφήστε με να ελπίζω πως θα ξαναβρεθούμε για μια ακόμη βραδιά όπως εκείνη του 96 στο Αμβούργο.....
Κώστας Καραλής- Τεχνικός ΜΜΕ
Το προηγούμενο βράδυ έγινε μια μικρή πρόβα...ο Νικόλας βγήκε με το μπαγλαμαδάκι του ο Στίνγκ με την κιθάρα του και ο Μπόνο με τους U2 επίσης.
Μετά την πρόβα, σε ένα τραπεζάκι του φουαγιέ ,είδα τον Νίκο να σιγοπαίζει και τον Μπόνο να εχει σκύψει επάνω στο μπαγλαμαδάκι....πλησίασα κάθισα αμίλητος δίπλα τους να απολαύσω την σκηνή...
Σε λίγο γίναμε μια πολύ μεγάλη παρέα....αλλά όλοι αμίλητοι.....
Πέρασε η πρώτη ώρα και ο Νικόλας άρχισε να τραγουδά λέγοντας στον Μπόνο , this is only for you... αλά κάποια στιγμή , δεν ξέρω πως έγινε και ενώθηκαν οι φωνές τους ,δεν κατάλαβα πως ενώθηκαν τα Ελληνικά με τα Αγγλικά , δεν θυμάμαι πόσα τσιπουράκια κατέβασα από το μπουκάλι του Νικόλα και ούτε βέβαια πως ξημέρωσε τόσο γρήγορα.
Από τότε ταξίδεψα πολλές φορές και σε πολλές πόλεις της χώρας μας για να τον ακούσω και πάλι από κοντά.
Τον Νικόλα με το μπαγλαμαδάκι του,το κόκκινο μαντήλι στο λαιμό, την ζεστή και σπάνια φωνή του και τον στίχο του που άλλες φορές με ξαλάφρωνε και άλλες με προβλημάτιζε...
Δεν θέλω να πιστέψω ότι έφυγε ο Νικόλας μας... αφήστε με να ελπίζω πως θα ξαναβρεθούμε για μια ακόμη βραδιά όπως εκείνη του 96 στο Αμβούργο.....
Κώστας Καραλής- Τεχνικός ΜΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου