Η λαϊκή σκωπτική λέξη τζιτζιφιόγκος ανήκει ετυμολογικά στην κατηγορία των νόθων σύνθετων. Δηλαδή λέξεων, που τα συνθετικά τους μπορούν να χρησιμοποιηθούν και αυτοτελώς σε μια φράση.
Προέρχεται από το τζίτζι της αργκό και τον φιόγκο. Το τζίτζι δεν είναι τίποτε άλλο από το τουρκικό cici, που μεταφράζεται ωραίος.
Ο Γ. Μπαμπινιώτης στο Λεξικό του δίνει την εξής ερμηνεία στον τζιτζιφιόγκο: «Ανδρας που προσέχει υπερβολικά την εμφάνισή του, με επιτηδευμένο ντύσιμο και παρουσιαστικό». Αναφέρει τα συνώνυμα λιμοκοντόρος, κομψευόμενος.
Στο λεξικό Τεγόπουλου - Φυτράκη σημειώνεται άλλο ένα συνώνυμο, δανδής. Το Βικιλεξικό προσθέτει και το φλώρος.
Το Βικιλεξικό θεωρεί τη λέξη παρωχημένη. Η ερμηνεία που της δίνει είναι: «Μειωτικός χαρακτηρισμός άνδρα, συνήθως νεαρής ηλικίας, που ντύνεται και συμπεριφέρεται με υπερβολική κομψότητα και παριστάνει τον γόη».
Εδώ καταγράφονται και χαρακτηριστικές φράσεις: -Ποιος είναι αυτός ο τζιτζιφιόγκος; -Αδειασέ μας τη γωνιά, ρε τζιτζιφιόγκο! -Κόψε λάσπη, ρε τζιτζιφιόγκο, μη φας μπούφλα!Κάτι ήξερε ο Λογοθετίδης όπως κάτι ξέρει και το Βικιλεξικό...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου