«Ο Μπουμπούκος και το παιδί της Κοκκινιάς»

Τι ήταν να ακούσω πάλι σήμερα! Οτι ο Σπυρίδων – Αδωνις Γεωργιάδης εκπροσωπεί αυτό που λέμε ήρεμος άνθρωπος. Σε πρωινή εκπομπή, που παρά τον τίτλο της μάλλον δεν ξέρει να μελετά καλά τις ψυχολογίες των «μεγάλων» προσωπικοτήτων. Καράφλιασα όταν η κουβέντα των παρουσιαστών έπλεκε το εγκώμιο του Σπύρου. Ηρεμος άνθρωπος, οικογενειάρχης, σωστός σύζυγος!

Καλά, πού ξέρετε αν είναι σωστός σύζυγος; Αυτά τα προσόντα δε φαίνονται με γυμνό μάτι, ξεχωρίζουν μόνο με γυμνό... Οσο για την ηρεμία, όταν είναι σε νιρβάνα, στο σπίτι με την Ευγενία και τα παιδιά, η φωνή του θυμίζει το λιγότερο «black out». Λέτε κι αυτή να μην τη λένε Ευγενία; Μήπως άλλαξε όνομα όταν μεταπήδησε στην ευγενή τάξη του πρώην;

Αλλά τώρα που έχει ξορκιστεί και μια φορά υπουργός ο Σπυρέτος ποιος τον πιάνει! Και μετά τη μεταγραφή στη ΝΔ ανέβηκε στην α' εθνική ο μπουμπούκος. Η ΝΔ να προσέξει μην πέσει κατηγορία! Πάντως κρίμα ο Σπύρος, δήλωσε ότι καταστράφηκε οικονομικά από τη θητεία του ως υφυπουργού! Μήπως ο Νταλάρας να κάνει καμιά συναυλία και να προσφέρει τα έσοδα στον μπουμπούκο και την μπουμπούκα; Αντε και δέκα σακιά πατάτες από μένα δώρο!

Τώρα που είπα Νταλάρας, αυτός πώς και δεν έφαγε πατάτες στο κεφάλι αντί για γιαούρτια; Η τιμή στο γιαούρτι δεν έχει πέσει ακόμη. Το καρτέλ στο γάλα κρατάει ακόμη γερά. Ολα για την Αννούλα τα τραβάει ο άνθρωπος. «Εγώ δεν είμαι υπουργός», τραγουδούσε κάποτε αλλά δεν υπολόγιζε ότι η Αννούλα είχε ξάδερφο υπουργό και θα πέρναγε κι αυτή από υπουργείο! Τώρα έπρεπε να υποστηρίξει μνημόνιο και το συρφετό που αυτό φέρνει. Τι να κάνει! Γιος της Κοκκινιάς, αλλά τα πακετάκια τα έχει μέσα κι έξω. Θα μου πείτε, τόσα χρόνια καλλιτέχνης, έχει τη βολή του ο άνθρωπος. Αλλά με τόσο χρήμα και γυναίκα πολιτικό, και μάλιστα της κυβέρνησης, μη μιλάς καλύτερα. Ασε να μιλήσουν η εργατιά, οι άνεργοι, οι ταλαιπωρημένοι, οι μετανάστες, οι πεινασμένοι αλλά ευτυχώς πατατοθρεμμένοι, για τους οποίους τόσα χρόνια τραγουδάς.

Δεν πιστεύω να έφαγε τα γιαούρτια και τις καρέκλες την ώρα που τραγουδούσε «Αχ πατρίδα μου καημένη ποια κατάρα σε βαραίνει. Κι απέξω από την πόρτα μας οι ξένοι σούρτα φέρτα
το αίμα τον ιδρώτα μας να πίνουνε αβέρτα»; Γιατί με το δίκιο του ο κόσμος -τέλος πάντων αυτοί που πήραν το γιαουρτάκι μαζί τους στη συναυλία, για να μη χαλάσουν τη δίαιτα (είναι προνοητικοί, φροντίζουν να είναι έτοιμα τα στομάχια να αντέξουν στη λιμοκτονία που καλπάζει)- σου λέει αυτός που υποστηρίζει τις μνημονιάδες, τους ξένους νταβατζήδες και είναι και σύζυγος υπουργού και έχει και κατιτίς από περιουσία έρχεται τώρα να κάνει συναυλία αλληλεγγύης; Τώρα νέο δίσκο θα βγάλει, γυναίκα βουλευτή ή υπουργό θέλει να βγάλει πάλι, δεν ξέρω. Από καιρό αναρωτιέμαι μήπως είναι συγγενής με το διευθυντή του IIF Τσαρλς Νταλάρα και το κρύβει. Εμάς πάντως μας ταιριάζουν οι στίχοι: Κι εμείς στην πόλη μια ζωή / υπάλληλοι κι εργάτες / να κουβαλάμε ολημερίς
τ' αφεντικά στις πλάτες. Βέβαια, μια ζωή εργάτες ή υπάλληλοι στην Ελλάδα δύσκολο μου φαίνεται. Μετανάστες εργάτες μπορεί...