Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013
H μητέρα του εξώγαμου ζητάει 1 εκατ. ευρώ από τον Πασχάλη
Ραντεβού στα δικαστήρια δίνει ξανά στον Πασχάλη η Ουρανία Τουτουντζή. Η μητέρα του εξώγαμου παιδιού του τραγουδιστή, ζητά 1 εκατ. ευρώ από τον Πασχάλη και την σύζυγό του.
Η πρώτη δίκη στην οποία θα βρεθούν αντιμέτωποι, θα είναι αυτή για την αγωγή που τους έκανε, ύψους 750.000 ευρώ για συκοφαντική δυσφήμιση.
Μάλιστα η κυρία Τουτουντζή έχει ήδη κερδίσει δικαστική μάχη και πάλι για τον ίδιο λόγο και το δικαστήριο της επιδίκασε πρωτόδικα αποζημίωση 100.000 ευρώ.
Η κοινωνιολόγος διεκδικεί το ποσό των 300.000 ευρώ ως συνολική διατροφή για τα 8 χρόνια που μεγαλώνει μόνη της τον γιο της. Το αίτημά της για διατροφή υποβλήθηκε έπειτα από την άρνηση του Πασχάλη να αναγνωρίσει το αγοράκι παρά την αρχική του συμφωνία και παραδοχή.
Το 2010 το δικαστήριο είχε αποφανθεί ότι πατέρας του παιδιού είναι ο Πασχάλης. Άτομα από το φιλικό και επαγγελματικό περιβάλλον του ζεύγους Αρβανιτίδη αποκάλυψαν σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Παραπολιτικά ότι η κυρία Τουτουντζή επιχείρησε να γράψει σε ιδιωτικό σχολείο το αγοράκι τόσο με το δικό της επίθετο όσο και με το επίθετο Αρβανιτίδης. Ωστόσο η πλευρά της πανεπιστημιακού υποστηρίζει ότι κάτι τέτοιο δεν συνέβη ποτέ.
Αυτή είναι η κυρία Τουτουντζή:
Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013
Δευτέρα 25 Νοεμβρίου 2013
ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ. ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΣΕ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΚΛΕΦΤΕΣ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ
Το Ελληνικό Δίκαιο που ίσχυε κατά τον 5ο π.Χ. αιώνα, δηλαδή τον Χρυσό Αιώνα της Δημοκρατίας της Ελλάδας ΜΑΣ.Aναφέρεται εδώ η περίπτωση του πολίτη που ήθελε να γίνει βουλευτής.Ο νόμος απαιτούσε τα εξής:1) Να είναι Έλλην πολίτης2) Nα κατέχει την Ελληνική θρησκεία και παιδεία
3) Nα ΜΗΝ είναι κίναιδος και
4) Nα καταγραφεί ΟΛΗ η περιουσία του κυρίου, μέχρι και τα σανδάλια που φοράει, καθώς και η οικογενειακή του περιουσία.
Εάν τηρούνταν όλα αυτά τότε ο εν λόγω κύριος, μπορούσε να γίνει βουλευτής.
Αν ο κύριος αυτός πρότεινε και περνούσε νόμο ο οποίος αποδεικνυόταν οικονομικά ζημιογόνος για την Αθήνα τότε έπρεπε να κατασχεθεί από την καταγεγραμμένη περιουσία του, όλο το ποσόν κατά το οποίο ζημιώθηκε οικονομικά η Αθήνα.
Αν δεν έφθανε η περιουσία του τότε έπρεπε να κατασχεθεί ΟΛΗ η περιουσία του (μέχρι και τα σανδάλια που κατεγράφησαν) και το υπόλοιπο που αδυνατεί να καλύψει να το εξοφλήσει ΔΟΥΛΕΥΟΝΤΑΣ ΣΕ ΔΗΜΟΣΙΑ ΕΡΓΑ.
Αν ο νόμος που πρότεινε και πέρασε ο κύριος αυτός, ζημίωνε ΗΘΙΚΑ την Αθήνα η ποινή ήταν : ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ ΤΕΛΕΥΘΗΣΑΤΩ !!!!!!!
5ος π.Χ. ΑΙΩΝΑΣ — ΧΡΥΣΟΣ ΑΙΩΝ.
21ος μ.Χ. ΑΙΩΝΑΣ — της σήψης και της δυσωδίας.
Αν σας άρεσε το θέμα προωθήστε το στους φίλους σας για να τους ενημερώσετε
Φώτης Κόντογλου - Παραμονὴ Χριστούγεννα
Κρύο τάντανο ἔκανε, παραμονὴ Χριστούγεννα. Ὁ ἀγέρας σὰ νά ῾τανε κρύα φωτιὰ κι ἔκαιγε. Μὰ ὁ κόσμος ἤτανε χαρούμενος, γεμάτος κέφι. Εἶχε βραδιάσει κι ἀνάψανε τὰ φανάρια μὲ τὸ πετρόλαδο. Τὰ μαγαζιὰ στὸ τσαρσὶ φεγγοβολούσανε, γεμάτα ἀπ᾿ ὅλα τὰ καλά. Ὁ κόσμος μπαινόβγαινε καὶ ψώνιζε· ἀπὸ τό ῾να τὸ μαγαζὶ ἔβγαινε, στ᾿ ἄλλο ἔμπαινε. Κι ὅλοι χαιρετιόντανε καὶ κουβεντιάζανε μὲ γέλια, μὲ χαρές.
Οἱ μεγάλοι καφενέδες ἤτανε γεμάτοι καπνὸ ἀπὸ τὸν κόσμο ποὺ φουμάριζε. Ὁ καφενὲς τ᾿ Ἀσημένιου εἶχε μεγάλη φασαρία, χαρούμενη φασαρία. Εἶχε μέσα δύο σόμπες, καὶ τὰ τζάμια ἤτανε θαμπά, ἀπ᾿ ὄξω ἔβλεπες σὰν ἤσκιους τοὺς ἀνθρώπους. Οἱ μουστερῆδες εἴχανε βγαλμένες τὶς γοῦνες ἀπὸ τὴ ζέστη, κόσμος καλός, καλοπερασμένοι νοικοκυραῖοι.
Κάθε τόσο ἄνοιγε ἡ πόρτα καὶ μπαίνανε τὰ παιδιὰ ποὺ λέγανε τὰ κάλαντα. Ἄλλα μπαίνανε, ἄλλα βγαίνανε. Καὶ δὲν τὰ λέγανε μισὰ καὶ μισοκούτελα, μὰ τὰ λέγανε ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ἴσαμε τὸ τέλος, μὲ φωνὲς ψαλτάδικες, ὄχι σὰν καὶ τώρα, ποὺ λένε μοναχὰ πέντε λόγια μπρούμυτα κι ἀνάσκελα, καὶ κεῖνα παράφωνα.
Ἀντίκρυ στὸν μεγάλον καφενὲ τ᾿ Ἀσημένιου ἤτανε κάτι φτωχομάγαζα, τσαρουχάδικα, ψαθάδικα καὶ τέτοια. Ἴσια-ἴσια ἀντίκρυ στὴ μεγάλη πόρτα τοῦ καφενὲ ἤτανε ἕνα μικρὸ καφενεδάκι, τὸ πιὸ φτωχικὸ σ᾿ ὅλη τὴν πολιτεία, μία ποντικότρυπα.
Ἐνῷ ὁ μεγάλος ὁ καφενὲς φεγγολογοῦσε καὶ τὰ τζάμια ἤτανε θολὰ ἀπὸ τὴ ζέστη, ἡ ποντικότρυπα ἤτανε σκοτεινή, γιατὶ ἡ λάμπα, μία λάμπα τσιμπλιασμένη, μία ἄναβε, μία ἔσβηνε, ὅπως ἔμπαινε ὁ χιονιᾶς ἀπὸ τὰ σπασμένα τζάμια τῆς πόρτας. Ἡ φιτιλήθρα ἤτανε στραβοβιδωμένη καὶ τσαλαπατημένη σὰν τὸ μοῦτρο τοῦ καφετζῆ, τοῦ μπαρμπα-Γιαννακοῦ τοῦ Χατζῆ, τὸ φιτίλι στραβοκομμένο, τὸ γυαλὶ σπασμένο ἀπὸ τό ῾να μάγουλο καὶ στὴν τρύπα εἴχανε κολλημένο ἕνα κομμάτι ταραμαδόχαρτο. Βάλε μὲ νοῦ σου τί φῶς ἔδινε μία τέτοια λάμπα! Κάτω τὰ σανίδια ἤτανε σάπια καὶ τρίζανε. Στὸν τοῖχο ἤτανε κρεμασμένα δύο-τρία παμπάλαια κάντρα, καπνισμένα σὰν ἀρχαῖα εἰκονίσματα: τό ῾να παρίστανε τὸν Μέγα Πέτρο μέσα σὲ μία βάρκα ποὺ τὴν ἔδερνε ἡ φουρτούνα, τ᾿ ἄλλο τὸν μάντη Τειρεσία ποὺ μιλοῦσε μὲ τὸν Ἀγαμέμνονα, τ᾿ ἄλλο τὸν Παναγῆ τὸν Κουταλιανὸ ποὺ πάλευε μὲ τὴν τίγρη.
Ἡ πελατεία ἤτανε συνέχεια μὲ τὸ καφενεῖο. Ὅλοι-ὅλοι ἤτανε πέντ᾿ - ἕξι γέροι σκεβρωμένοι, σαράβαλα, μὲ κάτι τρύπιες γοῦνες ποὺ δὲν τὶς ἔπιανε ἀγκίστρι. Δύο-τρεῖς ἤτανε γιαλικάρηδες, δηλαδὴ εἴχανε καμιὰ σάπια βάρκα καὶ βγάζανε θαλασσινὰ γιὰ μεζέδες, ποὺ τὰ λέγανε γιαλικά, γιατὶ βρίσκουνται στὸ γιαλό, δηλαδὴ στὰ ρηχὰ νερά. Οἱ ἄλλοι ἤτανε φρουκαλάδες, δηλαδὴ κάνανε φρουκαλιές. «Ἤτανε καὶ κανένας νεροκουβαλητὴς καὶ κανένας καρβουνιάρης. Νά, αὐτὴ ἤτανε ἡ πελατεία.
Ὁ βοριᾶς ἔμπαινε μέσα μὲ τὴν τρούμπα, καὶ στριφογύριζε τὴ λάμπα ποὺ κρεμότανε ἀπὸ τὸ μαυρισμένο ταβάνι, κι ἀναβόσβηνε. Ἀπὸ τὸ κρύο τρέμανε οἱ γέροι καὶ χουχουλίζανε τὰ χέρια τους, τὰ βάζανε κι ἀπὸ πάνω ἀπὸ τὸ τσιγάρο, τάχα γιὰ νὰ ζεσταθοῦνε.
Ὁ φουκαρὰς ὁ καφετζής, γιὰ νὰ μὴν παγώσει, ἔκανε σουλάτσο, πηγαινοερχότανε ἀπὸ τὸ τεζάκι ἴσαμε τὴν πόρτα, μὲ τὴν παλιογούνα ριχμένη ἀπὸ πάνω του καί, γιὰ νὰ δώσει κουράγιο στὴν πελατεία, ἐκεῖ ποὺ σουλατσάριζε, τὸν ἐπίανε τὸ σύγκρυο καὶ χτυπούσανε τὰ κατωσάγονά του, κι ἕσφιγγε ἀπάνω του τὴν παλιοπατατούκα του κι ἔλεγε:
— Ἐεεέχ! Μωρὲ ζεστὸ ποὺ εἶναι τὸ καφενεδάκι μας!...
Ὕστερα γύριζε κι ἔδειχνε τὸν μεγάλον καφενέ, ποὺ καπνίζανε κάργα οἱ σόμπες, κι ἔλεγε:
— Ἀντίκρυ, σκυλὶ ψοφᾶ ἀπὸ τὸ κρύο..., σκυλὶ ψοφᾶ!
Ὁ καημένος ὁ μπαρμπα-Χατζῆς!
Ἀπ᾿ ὄξω περνοῦσε κόσμος βιαστικός, μὲ γέλια καὶ μὲ χαρές. Ἀπὸ ῾δῶ κι ἀπὸ ῾κεῖ ἀκουγόντανε τὰ παιδιὰ ποὺ λέγανε τὰ κάλαντα στὰ μαγαζιά.
Ἡ ὥρα περνοῦσε κι ἀνάριευε σιγὰ-σιγὰ ὁ κόσμος. Τὰ μαγαζιὰ σφαλοῦσαν ἕνα-ἕνα. Μοναχὰ μέσα στὰ μπαρμπεριὰ ξουριζόντανε ἀκόμα κάτι λίγοι.
Στὸ τσαρσὶ λιγόστευε ἡ φασαρία, μὰ στοὺς μαχαλάδες γυρίζανε τὰ παιδιὰ μὲ τὰ φανάρια καὶ λέγανε τὰ κάλαντα στὰ σπίτια. Οἱ πόρτες ἤτανε ἀνοιχτές, οἱ νοικοκυραῖοι, οἱ νοικοκυρᾶδες καὶ τὰ παιδιά τους, ὅλοι ἤτανε χαρούμενοι, κι ὑποδεχόντανε τοὺς ψαλτάδες, καὶ κεῖνοι ἀρχίζανε καλόφωνοι σὰν χοτζᾶδες:
Καλὴν ἑσπέραν, Ἄρχοντες, ἂν εἶναι ὁρισμός σας,
Χριστοῦ τὴν θείαν γέννησιν νὰ πῶ στ᾿ ἀρχοντικό σας.
Χριστοῦ τὴν θείαν γέννησιν νὰ πῶ στ᾿ ἀρχοντικό σας.
Χριστὸς γεννᾶται σήμερον ἐν Βηθλεὲμ τῇ πόλει,
οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, χαίρει ἡ κτίσις ὅλη...
οἱ οὐρανοὶ ἀγάλλονται, χαίρει ἡ κτίσις ὅλη...
Κι ἀφοῦ ξιστορούσανε ὅσα λέγει τὸ Εὐαγγέλιο, τὸν Ἰωσήφ, τοὺς ἀγγέλους, τοὺς τσομπάνηδες, τοὺς μάγους, τὸν Ἡρώδη, τὸ σφάξιμο τῶν νηπίων καὶ τὴν Ῥαχὴλ ποὺ ἔκλαιγε τὰ τέκνα της, ὕστερα τελειώνανε μὲ τοῦτα τὰ λόγια:
Ἰδοὺ ὁποὺ σᾶς εἴπαμεν ὅλην τὴν ἱστορίαν,
τοῦ Ἰησοῦ μας τοῦ Χριστοῦ γέννησιν τὴν ἁγίαν.
τοῦ Ἰησοῦ μας τοῦ Χριστοῦ γέννησιν τὴν ἁγίαν.
Καὶ σᾶς καλονυκτίζομεν, πέσετε κοιμηθεῖτε,
ὀλίγον ὕπνον πάρετε καὶ πάλιν σηκωθεῖτε.
ὀλίγον ὕπνον πάρετε καὶ πάλιν σηκωθεῖτε.
Καὶ βάλετε τὰ ροῦχα σας, εὔμορφα ἐνδυθεῖτε,
στὴν ἐκκλησίαν τρέξατε, μὲ προθυμίαν μπεῖτε.
στὴν ἐκκλησίαν τρέξατε, μὲ προθυμίαν μπεῖτε.
Ν᾿ ἀκούσετε μὲ προσοχὴν ὅλην τὴν ὑμνωδίαν
καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν τὴν θείαν λειτουργίαν.
καὶ μὲ πολλὴν εὐλάβειαν τὴν θείαν λειτουργίαν.
Καὶ πάλιν σὰν γυρίσετε εἰς τὸ ἀρχοντικόν σας,
εὐθὺς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τὸ φαγητόν σας.
εὐθὺς τραπέζι στρώσετε, βάλτε τὸ φαγητόν σας.
Καὶ τὸν σταυρόν σας κάμετε, γευθεῖτε, εὐφρανθεῖτε,
δότε καὶ κανενὸς πτωχοῦ, ὅστις νὰ ὑστερεῖται.
δότε καὶ κανενὸς πτωχοῦ, ὅστις νὰ ὑστερεῖται.
Δότε κι ἐμᾶς τὸν κόπον μας, ὅ,τ᾿ εἶναι ὁρισμός σας,
καὶ ὁ Χριστός μας πάντοτε νὰ εἶναι βοηθός σας.
καὶ ὁ Χριστός μας πάντοτε νὰ εἶναι βοηθός σας.
Καὶ εἰς ἔτη πολλά.
Νπαίνανε στὸ σπίτι μὲ χαρά, βγαίνανε μὲ πιὸ μεγάλη χαρά. Παίρνανε ἀρχοντικὰ φιλοδωρήματα ἀπὸ τὸν κουβαρντᾶ τὸν νοικοκύρη, κι ἀπὸ τὴ νοικοκυρὰ λογιῶ-λογιῶν γλυκά, ποὺ δὲν τὰ τρώγανε, γιατὶ ἀκόμα δὲν εἶχε γίνει ἡ Λειτουργία, ἀλλὰ τὰ μαζεύανε μέσα σὲ μία καλαθιέρα.
Ἀβραμιαῖα πράγματα! Τώρα στεγνώσανε οἱ ἄνθρωποι καὶ γινήκανε σὰν ξερίχια ἀπὸ τὸν πολιτισμό! Πᾶνε τὰ καλὰ χρόνια!
Ὅλα γινόντανε ὅπως τά ῾λεγε τὸ τραγούδι: Πέφτανε στὰ ζεστά τους καὶ παίρνανε ἕναν ὕπνο, ὥσπου ἀρχίζανε καὶ χτυπούσανε οἱ καμπάνες ἀπὸ τὶς δώδεκα ἐκκλησιὲς τῆς χώρας. Τί γλυκόφωνες καμπάνες! Ὄχι σὰν τὶς κρύες τὶς εὐρωπαϊκές, ποὺ θαρρεῖς πὼς εἶναι ντενεκεδένιες! Στολιζόντανε ὅλοι, βάζανε τὰ καλά τους, καὶ πηγαίνανε στὴν ἐκκλησιά.
Σὰν τελείωνε ἡ Λειτουργία, γυρίζανε στὰ σπίτια τους. Οἱ δρόμοι ἀντιλαλούσανε ἀπὸ χαρούμενες φωνές. Οἱ πόρτες τῶν σπιτιῶν ἤτανε ἀνοιχτὲς καὶ φεγγοβολούσανε. Τὰ τραπέζια περιμένανε στρωμένα μ᾿ ἄσπρα τραπεζομάντηλα, κι εἴχανε πάνω ὅτι βάλει ὁ νοῦς σου. Φτωχοὶ καὶ πλούσιοι τρώγανε πλουσιοπάροχα, γιατί οἱ ἀρχόντοι στέλνανε ἀπ᾿ ὅλα στοὺς φτωχούς. Κι ἀντὶς νὰ τραγουδήσουνε στὰ τραπέζια, ψέλνανε τὸ Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσατε, Ἡ Παρθένος σήμερον τὸν ὑπερούσιον τίκτει, Μυστήριον ξένον ὁρῶ καὶ παράδοξον. Ἀφοῦ εὐφραινόντανε ἀπ᾿ ὅλα, πλαγιάζανε «ξέγνοιαστοι, σὰν τ᾿ ἀρνιὰ ποὺ κοιμόντανε κοντὰ στὸ παχνί, τότες ποὺ γεννήθηκε ὁ Χριστός, ἐν Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας.
Τώρα ἂς πᾶμε τὴν ἴδια βραδιὰ στὴν ἀντικρινὴ στεριά, ποὺ τρεμοσβήνουνε ἕνα-δύο μικρὰ φωτάκια, πέρα ἀπὸ τὸ πέλαγο ποὺ βογγᾶ ἀπὸ τὸν ἄγριο τὸν χιονιᾶ.
Εἶναι ἕνα μαντρὶ πίσω ἀπὸ μία ραχούλα κοντὰ στὴ θάλασσα, φυτρωμένη ἀπὸ πουρνάρια. Αὐτὸ τὸ μαντρὶ εἶναι τοῦ Γιάννη τοῦ Βλογημένου. Τὰ πρόβατα εἶναι σταλιασμένα κάτω ἀπὸ τὴ σαγιὰ καὶ ἀκούγουνται τὰ κουδούνια, τὶν-τίν, ὅπως ἀναχαράζουνε. Ἐπειδὴ γεννᾶνε, οἱ τσομπαναραῖοι παρὰ-φυλάγουνε καί, μόλις γεννηθεῖ κανένα ἀρνί, τ᾿ ἁρπᾶνε καὶ τὸ μπάζουνε στὸ καλύβι καὶ τὸ ζεσταίνουνε στὴ φωτιὰ νὰ μὴν παγώσει. Ἀπ᾿ ὄξω φωνάζουνε οἱ μαννάδες. Ἡ φωτιὰ ξελοχίζει καὶ τὸ καλύβι εἶναι σὰν χαμάμι.
Ἐκεῖ-μέσα βρίσκουνται ἓξ᾿-ἑφτὰ νοματέοι, καθισμένοι γύρω ἀπὸ τὸν σοφρᾶ. Πρῶτος εἶναι ὁ ἀρχιτσέλιγκας Γιάννης ὁ Βλογημένος, πού, ἅμα τὸν δεις, θαρρεῖς πῶς βρίσκεσαι ἀληθινὰ στὸ μαντρὶ ποῦ γεννήθηκε ὁ Χριστός. Εἶναι ἀρχαῖος ἄνθρωπος, ἀθῶος, μὲ γένια μαῦρα, σὰν ἅγιος. Τὰ ροῦχα ποὺ φορᾶ εἶναι βρακιὰ ἀνατολίτικα, στὰ ποδάρια του ἔχει τυλιγμένα πετσιὰ δεμένα μὲ λαγάρες, στὸ σελάχι του ἔχει ἤσκα καὶ τσακμάκι. Κι οἱ ἄλλοι τσομπάνηδες εἶναι σὰν τὸν Γιάννη, μονάχα ποὺ ὁ Γιάννης κάθεται μὲ τὸ πουκάμισο, ἐνῶ οἱ ἄλλοι, ἐπειδὴ βγαίνουνε ὄξω γιὰ νὰ κοιτάζουνε τὰ νιογέννητα, φορᾶνε προβιὲς προβατίσιες μὲ τὸ μαλλὶ γυρισμένο ἀπὸ μέσα.
Αὐτοὶ ποὺ κάθουνται στὸν σοφρᾶ εἶναι μουσαφιραῖοι. Ὁ ἕνας εἶναι ὁ Παναγῆς ὁ Στριγκάρος, κοντραμπατζῆς ξακουσμένος γιὰ τὴν παλικαριά του. Εἶχε πάγει γιὰ κυνήγι καὶ νυχτώθηκε στὸ μαντρί. Μὲ τὸν Γιάννη γνωριζόντανε ἀπὸ χρόνια, κι εἶχε κοιμηθεῖ πολλὲς φορὲς στὴ στάνη. Οἱ ἄλλοι τρεῖς ἤτανε καρβουνιάρηδες, ποὺ κάνανε κάρβουνα ἐκεῖ-κοντά. Οἱ ἄλλοι δύο ἤτανε ψαρᾶδες, ὁ γερο-Ψύλλος μὲ τὸ γιό του τὸν Κωσταντῆ.
Καθόντανε λοιπὸν γύρω στὸ σοφρᾶ καὶ τρώγανε. Ἀπάνω στὸ τραπέζι ἤτανε κρέατα, μυτζῆθρες ἀνάλατες, μανούρια, ἁγίζια, ψάρια, μπεκάτσες ψητές, τσίχλες, κι ἄλλα πουλιὰ τοῦ κυνηγιοῦ.
Ὁ ἕνας ὁ καρβουνιάρης ἤτανε ἀπὸ τὰ μπουγάζια τῆς Πόλης, ἀπὸ τὴ Μάδυτο, κι ἤξερε κι ἔψελνε καλά, εἶχε καὶ φωνὴ γλυκιὰ καὶ βαριά, τζουράδικη. Ἔψαλε τὸ Μεγάλυνον, ψυχή μου, μὲ τέτοιο μεράκι, ποὺ κλάψανε οἱ ἄλλοι ποὺ τὸν ἀκούγανε, κι ὁ Γιάννης ὁ Βλογημένος. Τὸ καλύβι γίνηκε σὰν ἐκκλησιά, ἔλεγες πὼς ἐκεῖ μέσα γεννήθηκε ὁ Χριστός.
Ἀπ᾿ ἔξω ὁ χιονιᾶς μούγκριζε καὶ τσάκιζε τὰ ρουπάκια. Ὁ γερο-Στριγκάρος καθότανε στὰ σκοτεινὰ συλλογισμένος καὶ μασοῦσε τὸ μουστάκι του. Φοροῦσε μία κατσούλα ἀπὸ ἀστραχάν, μ᾿ ὅλο ποὺ ἔκανε ζέστη, κι εἶχε χωμένη τὴν ἀπαλάμη τοῦ κάθε χεριοῦ του μέσα στ᾿ ἀνοιχτὸ μανίκι τ᾿ ἀλλουνοῦ χεριοῦ.
Γιὰ μία στιγμὴ σωπάσανε νὰ κουβεντιάζουνε. Ὁ Στριγκάρος, σκυφτός, κοίταζε τὸ χῶμα. Κούνησε κάμποσο τὸ κεφάλι του, κι ἄνοιξε τὸ στόμα του κι εἶπε:
Βρὲ παιδιά, καλὰ ἐσεῖς, γιορτάζετε τὴ χάρη Του, εἴσαστε καλοὶ ἄνθρωποι. Ἂμ ἐγώ, τί ψυχὴ θὰ παραδώσω, ποὺ σκότωσα καμιὰ κοσαριὰ ἀνθρώπους; Ἀκόμα καὶ γυναῖκες ξεκοίλιασα, καὶ μωρὰ πράματα χάλασα!
Κανένας δὲ μίλησε. Ὕστερ᾿ ἀπὸ ὥρα, σὰν νά ῾τανε μοναχός, ξανακούνησε τὸ κεφάλι του κι ἀναστέναξε κι εἶπε:
«Ἄραγες ὑπάρχει Κόλαση καὶ Παράδεισο;...
Καὶ δάγκασε τὸ μουστάκι του. Ξανακούνησε τὸ κεφάλι του κι εἶπε μέσα στὸ στόμα του, σὰ νὰ μιλοῦσε μὲ τὸν ἑαυτό του:
Δὲν μπορεῖ! Κάτιτις θὰ ὑπάρχει…
Καὶ δὲν ξαναμίλησε.
ΑΥΤΟΣ ΒΡΗΚΕ ΤΟ ΘΑΡΡΟΣ! ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΟΙ ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ;....ΑΠΛΑ ΑΦΗΝΕΤΕ ΜΟΥΣΤΑΚΙ.
Ο ανταποκριτής του Alpha στην Ιταλία είναι ο πρώτος Έλληνας που με ένα άρθρο του αποκαλύπτει τις σεξουαλικές του προτιμήσεις – «Δεν είμαι ήρωας. Ζητώ να αλλάξουμε, επιτέλους, την ψυχή και τη σκέψη μας», έγραψε
Όλιβερ Στόουν ...Πήρα θάρρος μιλώντας με τον Τσίπρα
Η αποκλειστική συνέντευξη του Όλιβερ Στόουν στο Crash και το μήνυμά του στην Ελλάδα
Ο μεγάλος δημιουργός πιάνει για άλλη μια φορά αμερικανικούς -και όχι μόνο- εθνικούς μύθους και στερεότυπα. «Δεν είναι έτσι επειδή έτσι (σας έμαθαν να) νομίζετε», μοιάζει να ψιθυρίζει.
«Κάτι χάσατε», λέει στο Crash στην προσπάθειά του να εξηγήσει ότι η Ευρώπη που επισκέπτεται σήμερα δεν θυμίζει αυτή του παρελθόντος.
Ο Όλιβερ Στόουν μιλά και για την αλαζονεία των ΗΠΑ ως υπερδύναμης, για ηγέτες που προσωποποιούν την ελπίδα, αλλά και για το πώς η Ιστορία μπορεί να μας εκπλήξει…
«Είναι θέμα βαθμού. Το αδίδακτη ίσως ήταν καλύτερος τίτλος για τη σειρά “Η Αδίδακτη Ιστορία των ΗΠΑ”. Αλλά προτιμήσαμε το “ανείπωτη” γιατί δεν έχει εγγραφεί στα μυαλά των συμπατριωτών μου. Ακόμη και σήμερα, τα σχολεία στις ΗΠΑ, παρουσιάζουν μια θριαμβολογική αφήγηση για την Αμερική ως “εκλεκτό έθνος”. (…)
Ο Πίτερ (σ.σ. Κουίτσνικ) κι εγώ σκεφτήκαμε πολύ την ηλικία μας-γιατί είμαστε μεγαλύτεροι τώρα-και ότι πρέπει να επιτεθούμε σε αυτό και να προσπαθήσουμε να πούμε στα παιδιά μας και τα παιδιά της επόμενης γενιάς τα ψέματα πίσω από αυτή την αυτοκρατορία. Οπότε, το ονομάσαμε “Η Ανείπωτη Ιστορία των Ηνωμένων Πολιτειών”. Ξεκινήσαμε με στόχο να αποκαλύψουμε, όχι νέες συνωμοσίες, αλλά παλιά μοτίβα της συμπεριφοράς μας, τα οποία επαναλαμβάνονται συχνά όταν οι ΗΠΑ παρεμβαίνουν σε χώρες του Τρίτου Κόσμου στο όνομα του πολέμου κατά του κομμουνισμού, κατά δικτατοριών ή κατά της τρομοκρατίας».
(…)
«Αυτό πιστεύει. Γιατί μέσω του δόγματος, προκαλείται η πρώτη μεγάλη σύγκρουση, κατά την οποία ο Τρούμαν χρησιμοποιεί το φόβο απέναντι στον κομμουνισμό και την τρομοκρατία-τον αποκαλεί τρομοκρατία- ως βάση για τον Ψυχρό Πόλεμο. Και στέλνει Αμερικανούς στρατιωτικούς συμβούλους και τεράστια χρηματικά ποσά στην Ελλάδα και την Τουρκία. Καταπληκτική ιστορία».
«Αυτό είναι το λάθος στο σύστημα και την πολιτική μας: ότι κοιτάμε μόνο το αμερικανικό συμφέρον. Και έτσι το παρουσιάζουν και τα ΜΜΕ στη χώρα μας. “Είσαι μαζί μας ή εναντίον μας;” ρωτούσε ο Τζορτζ Μπους. Είναι ένα μοιραίο ερώτημα. Είναι ερώτημα που μόνον ένας νταής θα έκανε».
(…)
«Ο Ουάλας σχεδόν τα κατάφερε. Σχεδόν. Ο Τζον Κένεντι σχεδόν τα κατάφερε. (…).
Η χώρα που παρέλαβε ο Ομπάμα πράγματι παρέπαιε, αλλά ο Ομπάμα πήρε μια κακή κατάσταση και, υπό μια έννοια, την επιδείνωσε. Αντί να αποκηρύξει τις πολιτικές του Μπους και των προκατόχων του, ο Ομπάμα τις παγίωσε»… (…)
«Ο Τσίπρας έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα αντιπολιτευτική θέση στην Ελλάδα, είναι εν δυνάμει ο μελλοντικός πρωθυπουργός. Πήρα θάρρος, μιλώντας μαζί του. Έχει φρέσκια όψη, αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες της Ευρωζώνης».
(…)
«Ναι, νομίζω ότι εγείρει αυτό το πρόβλημα. Εάν είχατε διαφορετικά νομίσματα, μπορεί η Γερμανία να ήταν πάλι η πιο ισχυρή χώρα στην Ευρώπη, αλλά τουλάχιστον θα είχατε ακόμη δικό σας νόμισμα. (…) Νομίζω ότι κάτι χάσατε παραδίδοντας τα νομίσματά σας και τις εθνικότητές σας… Κάτι χάθηκε εδώ. Δεν είμαι σίγουρος ότι το ευρώ ήταν καλή ιδέα».
Ο Όλιβερ Στόουν εύχεται καλή τύχη στην Ελλάδα και ελπίζει τα πράγματα να πάνε καλύτερα στη χώρα μας.
Η σημασία να έχει κανείς θάρρος
Πώς να επικοινωνώ σωστά
Για ποιο λόγο οι άνθρωποι αφήνουν τις ζωές του να εξαρτώνται από μικρά και ασήμαντα γεγονότα;
Η αλήθεια είναι, πως καθημερινά οι ίδιοι αλλά και κοντινοί μας άνθρωποι αφήνουμε καταστάσεις της ζωής μας στην τύχη. Δικά μας όνειρα και φιλοδοξίες χάνονται μέσα σε μια στιγμή και όλα αυτά επειδή δεν δείξαμε τη στιγμή εκείνη το απαιτούμενο θάρρος.
Δυστυχώς, οι άνθρωποι πολλές φορές έχουν τόση λίγη πίστη στον εαυτό τους, ώστε δεν πιστεύουν στις σκέψεις και στις αποφάσεις τους και πρέπει να βασίζονται σε εξωτερικούς παράγοντες και σε παροτρύνσεις για να αποφασίσουν. Οι άνθρωποι αυτοί σκέφτονται θετικά όταν βρίσκονται με θετικούς ανθρώπους αλλά όταν μείνουν μόνοι τους τα ξεχνούν όλα και κλείνονται πάλι στις αρνητικές τους σκέψεις. Δεν διεκδικούν τα δικαιώματά τους από φόβο και μόνο για το τι θα πουν οι άλλοι. Δεν θέλουν να βρεθούν σε ηγετικές θέσεις. Πέφτουν στην παγιδά να κατηγορούν τη τύχη και να λένε πως είναι άδικο όταν από επιλογή τους μένουν πίσω. Με άλλα λόγια, επιτρέπουν στον εαυτό τους να κυβερνάται από τις περιστάσεις.
Τι γίνεται όμως στην αντίθετη περίπτωση; Όταν επιδεικνύουν θάρρος.
Οι θαρραλλέοι δημιουργούν τις περιστάσεις που εξυπηρετούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες τους. Το θάρρος είναι μια πράξη ενάντια στο φόβο. Θάρρος χρειάζεται κανείς όταν φοβάται. Ο φόβος είναι μέρος της καθημερινότητας μας για το λόγο αυτό χρειάζομαστε καθημερινά το θάρρος ως αντίβαρο.
Να θυμάστε πως το θάρρος είναι εκείνο που ξεχωρίζει τους αδύναμους από τους δυνατούς και τους επιτυχημένους από τους αποτυχημένους. Μη φοβάστε τη ζωή, τολμήστε να αποτύχετε, να κάνετε λάθος, μόνο έτσι θα κερδίσετε εμπειρίες που θα σας κάνουν να βελτιωθείτε και να εξελιχθείτε ως άτομα.
Peppino di Capri - Melancolie
Μελαγχολία του Σεπτέμβρη
με ρωτάει πότε θα σε δω
Μα η βροχή του Σεπτέμβρη
ξέρει πως θα 'ρθεις ξανά
Φωτογραφίες μου θυμίζουν στιγμές
που 'σουν κοντά μου και αγαπούσα το φως
κι αναμνήσεις παίρνουν αγκαλιά τους
τις γκριζες ώρες και μου λείπεις πολύ
Μελαγχολία του Σεπτέμβρη με ρωτάει πότε θα σε δω
Δεν περιμένω καλοκαίρια η ζωή τελειώνει εδώ
Και οι αναμνήσεις παίρνουν αγκαλιά
τους τις γκρίζες ώρες και μου λείπεις πολύ
Μελαγχολία του Σεπτέμβρη
«Έφυγε» ο τραγουδιστής των Forminx Τάσος Παπασταμάτης.
«Έφυγε» ο τραγουδιστής των Forminx Τάσος Παπασταμάτης.
Πέθανε στα 72, ολομόναχος στο διαμέρισμά του στη Κυψέλη, ο τραγουδιστής Τάσος
Παπασταμάτης, των FORMΙNX, του δημοφιλέστερου ποπ/ροκ γκρούπ στην Ελλάδα μέχρι
σήμερα.
Σαν γκρουπ κυκλοφόρησαν από το 1962 έως το 1966, έντεκα singles με μεγαλύτερη
επιτυχία το ‘Jeronymo Yanka’ που πούλησε 90.000 αντίτυπα το 1965, όπου έγινε και η
αφορμή να μπούν εξώφυλλο στο αμερικάνικο μουσικό περιοδικό CASH BOX ανταγωνιστικό
τότε του BILLBOARD.
Τα μέλη ήταν : Tάσος Παπασταμάτης [τραγ]
Βαγγέλης Παπαθανασίου [πιάνο]
Βασίλης Μπακόπουλος [κιθ]
Σωτήρης Αρνής [μπάσο]
Κώστας Σκόκος {ντραμς]
Θέμος Πέτρου [κιθ]
Οι συναυλίες τους προκαλούσαν υστερία, όπου έπαιζαν, με κορυφαίες στο θέατρο Κεντρικό
της Αθήνας, στο θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών και στο Palais de Sport της
Θεσσαλονίκης, όπου απέναντι σε 8.000 νέους σε κατάσταση αμόκ χρειάστηκε η επέμβαση
της αστυνομίας, για να διαφύγει το γκρούπ μετά το τέλος της συναυλίας.
Η εποχή τους καταγράφηκε σε ντοκιμαντέρ απο τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, όπου
όμως ποτέ δεν προβλήθηκε, και η αυθεντική κόπια αναζητείται έκτοτε στη Θεσσαλονίκη.
Δύο χρόνια μετά ο Παπαθανασίου έφτιαξε τους Aphrodite's Child.
Η FORMINX είναι το συγκρότημα που ξεκίνησε την ελληνική ποπ/ροκ σκηνή και που έβαλε
τα θεμέλια για την δημιουργία χιλιάδων συγκροτημάτων στην Ελλάδα εδώ και 48 χρόνια.
1 / 2 «Έφυγε» ο τραγουδιστής των Forminx Τάσος Παπασταμάτης.
Ο Παπαστάματης βρέθηκε σε προχωρημένη αποσύνθεση, αφού ο ιατροδικαστής εικάζει ότι
είχε πεθάνει 15-30 μέρες νωρίτερα.
Στην κηδεία του ήταν μόλις 10 άτομα, μεταξύ αυτών όλα τα μέλη των FORMINX
Πέθανε στα 72, ολομόναχος στο διαμέρισμά του στη Κυψέλη, ο τραγουδιστής ΤάσοςΠαπασταμάτης, των FORMΙNX, του δημοφιλέστερου ποπ/ροκ γκρούπ στην Ελλάδα μέχρι
σήμερα.
Σαν γκρουπ κυκλοφόρησαν από το 1962 έως το 1966, έντεκα singles με μεγαλύτερη
επιτυχία το ‘Jeronymo Yanka’ που πούλησε 90.000 αντίτυπα το 1965, όπου έγινε και ηαφορμή να μπούν εξώφυλλο στο αμερικάνικο μουσικό περιοδικό CASH BOX ανταγωνιστικό
τότε του BILLBOARD.
Τα μέλη ήταν : Tάσος Παπασταμάτης [τραγ]
Βαγγέλης Παπαθανασίου [πιάνο]Βασίλης Μπακόπουλος [κιθ]
Σωτήρης Αρνής [μπάσο]
Κώστας Σκόκος {ντραμς]
Θέμος Πέτρου [κιθ]
Οι συναυλίες τους προκαλούσαν υστερία, όπου έπαιζαν, με κορυφαίες στο θέατρο Κεντρικό
της Αθήνας, στο θέατρο της Εταιρίας Μακεδονικών Σπουδών και στο Palais de Sport της
Θεσσαλονίκης, όπου απέναντι σε 8.000 νέους σε κατάσταση αμόκ χρειάστηκε η επέμβαση
της αστυνομίας, για να διαφύγει το γκρούπ μετά το τέλος της συναυλίας.
Η εποχή τους καταγράφηκε σε ντοκιμαντέρ απο τον σκηνοθέτη Θόδωρο Αγγελόπουλο, όπου
όμως ποτέ δεν προβλήθηκε, και η αυθεντική κόπια αναζητείται έκτοτε στη Θεσσαλονίκη.
Δύο χρόνια μετά ο Παπαθανασίου έφτιαξε τους Aphrodite's Child.
Η FORMINX είναι το συγκρότημα που ξεκίνησε την ελληνική ποπ/ροκ σκηνή και που έβαλε
τα θεμέλια για την δημιουργία χιλιάδων συγκροτημάτων στην Ελλάδα εδώ και 48 χρόνια.
1 / 2 «Έφυγε» ο τραγουδιστής των Forminx Τάσος Παπασταμάτης.
Ο Παπαστάματης βρέθηκε σε προχωρημένη αποσύνθεση, αφού ο ιατροδικαστής εικάζει ότι
είχε πεθάνει 15-30 μέρες νωρίτερα.
Στην κηδεία του ήταν μόλις 10 άτομα, μεταξύ αυτών όλα τα μέλη των FORMINX
Κυριακή 24 Νοεμβρίου 2013
Τρίτη 5 Νοεμβρίου 2013
Βροντόφωνοι ΣΜΥ Τελετή Ορκωμοσίας σπουδαστών Τρίκαλα δεξίωση Υφυπουργός ...
http://www.youtube.com/v/qJTQ1g-VglY?autohide=1&version=3&attribution_tag=iNYrRq2wXQGKn5udqb6eiA&autohide=1&showinfo=1&feature=share&autoplay=1
Ξεσηκώθηκαν οι αγρότες στην Κρήτη-Πρωτοφανής η συμμετοχή!
Aλλά δεν ήθελαν να ήθελαν να ξεχάσουν τον καναπέ...
Ο γνωστός δημοσιογράφος Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης αποκαλύπτει ότι είναι γκέι
Με αφορμή την τρίτη κατά σειρά αυτοκτονία νεαρού, θύματος ομοφοβίας στην Ιταλία, ο γνωστός δημοσιογράφος, ανταποκριτής του Αlpha στη Ρώμη Θεόδωρος Ανδρεάδης Συγγελάκης αποκαλύπτει με άρθρο του στην Εφημερίδα των Συντακτών τη σεξουαλική του ταυτότητα.
Έφεραν τραπεζάκι από τον κήπο για τον Ντερμπεντέρη..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)